شعر سپیده زد سپیده

سپیده زد، سپیده

وقت سحر رسیده

خاموش شده ستاره

صبح اومده دوباره

—–

خروس پر طلایی

با پاهای حنایی

قوقولی قوقو میخونه

تو کوچه و تو خونه

اذان میگن دوباره

از مسجد و مناره

—–

بابام پامیشه از خواب

میره لب حوض آب

می شوید او دست و رو

با آب میگیره وضو

تمیز و پاکیزه باز

میاد سر جانماز

—-

من هم کنار بابا

نماز میخوانم حالا