فاطمه عزیز ما
دختر پیامبر بود

او فقط نه یک دختر
بلکه مثل مادر بود

صبح یواش یواش
می‌رفت  خانه و دَمِ در را

مثل دسته گل می کرد
خانه پیامبر را

می نشست و وا می کرد
جانماز بابا را

توی سفره هم می چید
نان و شیر و خرما را

آسیای دستی را
می نشست و می چرخاند

روی لب گل خنده
زیر لب دعا می خواند

همواره پدر می گفت:
یاور پدر هستی

دختر عزیز من
مادر پدر هستی