یکی از روزهای خوب خدا،امام صادق(ع)دوستانش را به مهمانی دعوت کرده بود.«عماربن حیان» هم در بین آنها بود.عمار به دوستش گفت چه روز خوبی است.ما چقدر خوش­بختیم که مهمان امام صادق(علیه السلام)هستیم.

کاش پسرم اسماعیل را هم با خودم می­ آوردم.او خیلی امام را دوست دارد.جایش در اینجا خالی است.امام صادق(ع)با یک سینی میوه به اتاق آمد.سینی را جلوی آنها گذاشت و در کنارشان نشست.

عمار رو به امام صادق(ع)کرد و گفت«می­ خواستم اسماعیل را بیاورم.او پسر آرام و با ادبی است و خیلی شما را دوست دارد.به من هم خیلی نیکی می ­کند.» امام صادق(علیه السلام)با همان لبخند به سخنان عمار گوش کرد و گفت«من هم پسرت اسماعیل را دوست داشتم اما حالا که گفتی به تو نیکی می ­کند او را بیشتر از قبل دوست دارم.»